Dag Nederland, Hallo Zonnig Bangalore!
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura
14 April 2014 | India, Bangalore
Dag 1/2
Op woensdag 9 april was het dan zover: het vertrek naar Bangalore in India voor mijn master’s thesis. Donderdagochtend werd ik opgehaald van het vliegveld door Sanal en Arjun en de eerste indrukken van India mocht ik opdoen vanuit de auto (met airco, wat toch wel fijn was) en zonder gordel (is weer eens iets anders he?).
Het verkeer is me toch wel echt iets aparts. Ik hoef niet zozeer te wennen aan het links op de weg rijden, maar vooral de snelheid waarmee iedereen rijd, de vele motors, het vele toeteren (dit betekent zoiets als ‘hé aan de kant ik wil erdoor’) en het feit dat er rijbanen zijn maar niemand er zich iets van aan trekt.
Wat me ook meteen opvalt (zeer positief!): de kleuren. Bomen hebben niet alleen groene bladeren maar allerlei mooie bloemen, en de huizen zijn niet alleen bruin, grijs of wit (Ja, ik zou nog steeds een lichtblauw huis met witte deuren, ramen en luiken à la Franse stijl willen).
We komen aan bij de PG waar ik (als het goed is) de komende drie maanden verblijf. Na een bezoekje aan de supermarkt en een hapje eten (toch maar een tosti besteld, hoewel dit zelfs spicy was!) heb ik mijn spullen uitgepakt en in mijn kast gelegd/onder het bed geschoven.
Rond een uur of zes komen omstebeurt de andere meiden ‘thuis’. Allemaal echt super aardig en ze bieden meteen aan om eten voor me te maken. Omdat ik nogal bang ben geworden van alle verhalen en waarschuwingen heb ik het maar op wat fruit gehouden en een hapje van de gerechten die zij gingen eten (het was niet spicy volgens hun, maar ik kreeg er toch echt wel zo’n dorst van haha!).
Dag 3
Vandaag had ik de eerste meeting bij het Karnataka Institute of Diabetology, en het vervoersmiddel: de autorickshaw. De rit valt te beschrijven als een rondje in de achtbaan de Rollercoaster op de kermis: je wilt je graag vasthouden vanwege de snelheid, bochten en bulten in de weg, maar er is niet echt iets om je aan vast te houden. Het enige wat ik onderweg kon denken is: als ik maar veilig (en op tijd) aankom. Maar dat is gelukkig goed gekomen, ik word zelfs voor de ingang van het Sri Jayadeva Institute of Cardiology afgezet (dit ligt op dezelfde locatie).
Aan het begin van de meeting krijg ik een rondleiding door het KID. Een hele bedoening: in elke kamer (waar overigens gewoon patiënten waren, vrij awkward) worden foto’s gemaakt. Had ik dit geweten dan had ik wel iets anders aangetrokken vanmorgen! Wat ze trouwens gaaan doen met de foto’s is me niet verteld, dus hopelijk sta ik straks niet opeens op de website. Na de rondleiding hebben we het nog over het onderzoek gehad (toch wel de reden waarom ik hier ben), maar hier kon ik tot mijn frustratie niet veel meer over zeggen dan al in mijn onderzoeksvoorstel stond (aangezien ik nog steeds niet de vragenlijsten heb gezien of überhaupt de titel ervan heb zodat ik ze kan opzoeken). Doodleuk wordt me trouwens medegedeeld dat als ik hier (KID) klaar ben ik verder kan (of moet?) gaan bij het cardiologie-instituut.
Voordat ik terug ga besluit ik wat te gaan eten: chicken lasagna (Indisch eten durfde ik nog niet aan). Maar als ik mijn eten krijg is het niet echt wat ik verwacht had (tomatensaus, kipfilet, groenten en pasta), in plaats daarvan krijg ik iets met de kleur van champignonsaus, maar dan een hele pittige versie. Dus ik heb maar geprobeerd om lasagna-bladen er tussenuit te vissen aangezien ik ook geen kip kon ontdekken in het gerecht.
Dag 4
Vandaag heb ik de dag vrij en heb lekker uitgeslapen (alhoewel ik nu toch wel merk dat het bed echt hard is; het matras lijkt op wat wij als tuinkussen gebruiken). In de supermarkt heb ik zowat de hele huisraad (wat ik nodig heb dan) voor zo’n 50 euro gehaald. Ik heb nog totaal geen gevoel voor het geld, het lijkt wel monopoly-geld. Als ik terug ben begint het ineens heel hard te regenen (ja echt!), ik had toch niet verwacht dat ik regen zou zien de eerste aantal weken.
’s Avonds ben ik met Sanal mijn telefoonkaart gaan opwaarderen (met internet!, google maps is toch echt wel een must). Daarna een tour door Koramangala (de wijk waarin ik woon), Forum (groot winkelcentrum) en uit eten bij de Italiaan (Yes, mijn eerste volledige maaltijd in India!).
Dag 5
Vandaag ben ik vroeg opgestaan (7.00) om naar een seminar te gaan voor doktoren, verpleegsters, diëtisten etc., die met diabetici werken. Bij aankomst wordt als een van de eerste dingen gevraagd of ik hier ben om te presenteren (nee, nee echt niet haha!). Het begon met een ontbijt: vier soorten gerechten. Aangezien ik nogal twijfelachtig was heb ik aan de kok gevraagd of het eten pittig was, het antwoord wat ik kreeg is ‘no, no the food is very good’. Niet echt een antwoord op mijn vraag, maar heb toch maar een bord laten opscheppen. Heb alle vier de gerechtjes geprobeerd, maar heb uiteindelijk maar een hiervan opgegeten (dit was wel zoet ipv pittig). Was ik blij dat ik van te voren ontbeten had!
Voor de belangrijke gasten op het seminar werd een ‘inauguration’ gehouden met gezang, bloemen, een kaars werd opgestoken, én heel veel foto’s. Na een aantal (of zeg maar een hoop) ‘scientific sessions’ over diabetes, hypo- en hyperglycemia, insuline, voeding en medicijnen was het tijd voor de quiz. Als je bij ons op de opleiding een quiz gaat organiseren, denk ik dat de animo niet zo groot is. Maar hier was dit totaal anders: iedereen wilde écht heel graag de vragen beantwoorden en een prijs winnen (waarschijnlijk iets van snoep ofzo), zelfs de volwassenen daar (c’mon?!).
Als afsluiting was er een high tea, dus ik dacht oke mooi: thee kan ik drinken en koekjes moeten wel lekker zijn toch? (had tijdens de lunch alleen een sinaasappel en crackers gegeten dus ik had intussen echt honger). Maar helaas, koekjes kunnen ook bereid worden met kruiden ofzo (ik heb werkelijk geen idee wat er in zat), en de thee leek op chocolademelk (eenmaal thuis zeiden ze dat hier melk en suiker in de thee wordt gedaan dus vandaar). En als afsluiter (heel apart) wilde een aantal meiden (lees 10 ofzo) graag met mij op de foto, omdat ik zo ‘beautiful’ was en ‘shining’ op de foto stond (ja dat krijg je als je wit bent en zonnebrand draagt, haha). Aangezien ze toch bezig waren met het knippen van foto’s heb ik er ook maar een met mijn camera laten maken.
Vandaag nog niet zoveel uitgevoerd aangezien de stroom uitgevallen was rond een uur of half 11, en mijn laptop niet opgeladen was. Dus nu maar eens kijken of ik misschien zelf de vragenlijsten kan vinden voor m'n onderzoek (aangezien het blijkbaar moeilijk is om ze via de mail door te sturen binnen 4 dagen).
Bye!
Op woensdag 9 april was het dan zover: het vertrek naar Bangalore in India voor mijn master’s thesis. Donderdagochtend werd ik opgehaald van het vliegveld door Sanal en Arjun en de eerste indrukken van India mocht ik opdoen vanuit de auto (met airco, wat toch wel fijn was) en zonder gordel (is weer eens iets anders he?).
Het verkeer is me toch wel echt iets aparts. Ik hoef niet zozeer te wennen aan het links op de weg rijden, maar vooral de snelheid waarmee iedereen rijd, de vele motors, het vele toeteren (dit betekent zoiets als ‘hé aan de kant ik wil erdoor’) en het feit dat er rijbanen zijn maar niemand er zich iets van aan trekt.
Wat me ook meteen opvalt (zeer positief!): de kleuren. Bomen hebben niet alleen groene bladeren maar allerlei mooie bloemen, en de huizen zijn niet alleen bruin, grijs of wit (Ja, ik zou nog steeds een lichtblauw huis met witte deuren, ramen en luiken à la Franse stijl willen).
We komen aan bij de PG waar ik (als het goed is) de komende drie maanden verblijf. Na een bezoekje aan de supermarkt en een hapje eten (toch maar een tosti besteld, hoewel dit zelfs spicy was!) heb ik mijn spullen uitgepakt en in mijn kast gelegd/onder het bed geschoven.
Rond een uur of zes komen omstebeurt de andere meiden ‘thuis’. Allemaal echt super aardig en ze bieden meteen aan om eten voor me te maken. Omdat ik nogal bang ben geworden van alle verhalen en waarschuwingen heb ik het maar op wat fruit gehouden en een hapje van de gerechten die zij gingen eten (het was niet spicy volgens hun, maar ik kreeg er toch echt wel zo’n dorst van haha!).
Dag 3
Vandaag had ik de eerste meeting bij het Karnataka Institute of Diabetology, en het vervoersmiddel: de autorickshaw. De rit valt te beschrijven als een rondje in de achtbaan de Rollercoaster op de kermis: je wilt je graag vasthouden vanwege de snelheid, bochten en bulten in de weg, maar er is niet echt iets om je aan vast te houden. Het enige wat ik onderweg kon denken is: als ik maar veilig (en op tijd) aankom. Maar dat is gelukkig goed gekomen, ik word zelfs voor de ingang van het Sri Jayadeva Institute of Cardiology afgezet (dit ligt op dezelfde locatie).
Aan het begin van de meeting krijg ik een rondleiding door het KID. Een hele bedoening: in elke kamer (waar overigens gewoon patiënten waren, vrij awkward) worden foto’s gemaakt. Had ik dit geweten dan had ik wel iets anders aangetrokken vanmorgen! Wat ze trouwens gaaan doen met de foto’s is me niet verteld, dus hopelijk sta ik straks niet opeens op de website. Na de rondleiding hebben we het nog over het onderzoek gehad (toch wel de reden waarom ik hier ben), maar hier kon ik tot mijn frustratie niet veel meer over zeggen dan al in mijn onderzoeksvoorstel stond (aangezien ik nog steeds niet de vragenlijsten heb gezien of überhaupt de titel ervan heb zodat ik ze kan opzoeken). Doodleuk wordt me trouwens medegedeeld dat als ik hier (KID) klaar ben ik verder kan (of moet?) gaan bij het cardiologie-instituut.
Voordat ik terug ga besluit ik wat te gaan eten: chicken lasagna (Indisch eten durfde ik nog niet aan). Maar als ik mijn eten krijg is het niet echt wat ik verwacht had (tomatensaus, kipfilet, groenten en pasta), in plaats daarvan krijg ik iets met de kleur van champignonsaus, maar dan een hele pittige versie. Dus ik heb maar geprobeerd om lasagna-bladen er tussenuit te vissen aangezien ik ook geen kip kon ontdekken in het gerecht.
Dag 4
Vandaag heb ik de dag vrij en heb lekker uitgeslapen (alhoewel ik nu toch wel merk dat het bed echt hard is; het matras lijkt op wat wij als tuinkussen gebruiken). In de supermarkt heb ik zowat de hele huisraad (wat ik nodig heb dan) voor zo’n 50 euro gehaald. Ik heb nog totaal geen gevoel voor het geld, het lijkt wel monopoly-geld. Als ik terug ben begint het ineens heel hard te regenen (ja echt!), ik had toch niet verwacht dat ik regen zou zien de eerste aantal weken.
’s Avonds ben ik met Sanal mijn telefoonkaart gaan opwaarderen (met internet!, google maps is toch echt wel een must). Daarna een tour door Koramangala (de wijk waarin ik woon), Forum (groot winkelcentrum) en uit eten bij de Italiaan (Yes, mijn eerste volledige maaltijd in India!).
Dag 5
Vandaag ben ik vroeg opgestaan (7.00) om naar een seminar te gaan voor doktoren, verpleegsters, diëtisten etc., die met diabetici werken. Bij aankomst wordt als een van de eerste dingen gevraagd of ik hier ben om te presenteren (nee, nee echt niet haha!). Het begon met een ontbijt: vier soorten gerechten. Aangezien ik nogal twijfelachtig was heb ik aan de kok gevraagd of het eten pittig was, het antwoord wat ik kreeg is ‘no, no the food is very good’. Niet echt een antwoord op mijn vraag, maar heb toch maar een bord laten opscheppen. Heb alle vier de gerechtjes geprobeerd, maar heb uiteindelijk maar een hiervan opgegeten (dit was wel zoet ipv pittig). Was ik blij dat ik van te voren ontbeten had!
Voor de belangrijke gasten op het seminar werd een ‘inauguration’ gehouden met gezang, bloemen, een kaars werd opgestoken, én heel veel foto’s. Na een aantal (of zeg maar een hoop) ‘scientific sessions’ over diabetes, hypo- en hyperglycemia, insuline, voeding en medicijnen was het tijd voor de quiz. Als je bij ons op de opleiding een quiz gaat organiseren, denk ik dat de animo niet zo groot is. Maar hier was dit totaal anders: iedereen wilde écht heel graag de vragen beantwoorden en een prijs winnen (waarschijnlijk iets van snoep ofzo), zelfs de volwassenen daar (c’mon?!).
Als afsluiting was er een high tea, dus ik dacht oke mooi: thee kan ik drinken en koekjes moeten wel lekker zijn toch? (had tijdens de lunch alleen een sinaasappel en crackers gegeten dus ik had intussen echt honger). Maar helaas, koekjes kunnen ook bereid worden met kruiden ofzo (ik heb werkelijk geen idee wat er in zat), en de thee leek op chocolademelk (eenmaal thuis zeiden ze dat hier melk en suiker in de thee wordt gedaan dus vandaar). En als afsluiter (heel apart) wilde een aantal meiden (lees 10 ofzo) graag met mij op de foto, omdat ik zo ‘beautiful’ was en ‘shining’ op de foto stond (ja dat krijg je als je wit bent en zonnebrand draagt, haha). Aangezien ze toch bezig waren met het knippen van foto’s heb ik er ook maar een met mijn camera laten maken.
Vandaag nog niet zoveel uitgevoerd aangezien de stroom uitgevallen was rond een uur of half 11, en mijn laptop niet opgeladen was. Dus nu maar eens kijken of ik misschien zelf de vragenlijsten kan vinden voor m'n onderzoek (aangezien het blijkbaar moeilijk is om ze via de mail door te sturen binnen 4 dagen).
Bye!
-
14 April 2014 - 13:24
Tessie :
Ha Laura!
Wat leuk om te lezen wat je in India doet en meemaakt. Lijkt me een hele mooie ervaring!
Heel veel plezier en succes nog daar.
Ga je zeker verder volgen :-).
Groetjes, Tessie -
14 April 2014 - 13:57
Anne M.:
Hey Laura!
Wat een leuk verhaal zeg, zal vast even wennen zijn aan het pittige eten :p
heel veel plezier in India!
Groetjes X Anne -
14 April 2014 - 15:24
Mam:
Hoi Laura,
Gelukkig dat het allemaal goed is gegaan en ben blij dat ik en pap je nu kunnen volgen met je ervaringen, aangezien het Skype nog niet lukt.
Ik mail je vanavond de laatste nieuwtjes.
Groetjes mam -
14 April 2014 - 17:34
Razaw:
Hey Shining Laura (haha super!),
Leuk om te lezen hoe het daar gaat!
Hopelijk vind je snel een plek met minder pittig eten!
Groetjes,
Razaw -
14 April 2014 - 18:07
De Neutjes:
Ha neutje ♥,
Gelukkig ben je goed aangekomen en zijn je ervaringen tot nu toe positief!
Hopelijk heb je de norit niet nodig, hahaha! En kun je straks een lekkere Indiase kurry eten.
Hawdoe van de buurtjes! :) ♥ -
14 April 2014 - 19:12
Rikie:
Ha die Laura,
wat een ervaringen al tot nu toe! Leuk hoe je erover schrijft.
Om de kleuren die je beschrijft, zou ik wel met je willen ruilen. Je kijkt vast je ogen uit.
Ik ben benieuwd of je ook eens de natuur in gaat.
En de mensen zelf lijken me ook heel kleurrijk. In de fotoboeken van Thieu in ieder geval wel.
Groetjes, ook van Thieu
hou je goed, hè,
Rikie -
15 April 2014 - 15:35
Gonny En Wiel:
Ha Laura,
Wat een ander leven daar ten opzichte van Nederland. Mooi toch om dit allemaal mee te maken. Je moet toch maar proberen om wat te eten daar anders kom je over drie maanden veel te mager terug. Haha.
Fijne tijd in India en schrijf nog maar eens een mooi verhaaltje hoe het verder met je gaat.
Groetjes van Gonny en Wiel. -
16 April 2014 - 09:49
Gertie Naus:
Wat een mooie beschrijving van je belevenissen Laura. Heb het met plezier gelezen. Herken vele dingen zoals Hans ze ook vaak beschrijft over het leven in Bangalore.
Hoop dat je snel went en dat het een onvergetelijke tijd mag worden. Tip Buiten Bangalore ligt een natuurpark in de plaats Mysore waar je met de fiets doorheen kan is een echte beleving. Mark heeft hem gedaan toen hij daar in januari dit jaar was. Kun je schitterende foto's maken.
groetjes Gertie Naus
-
17 April 2014 - 03:25
Céline :
Hee Laura!
Wat een verhaal! Jij met je mooie kleuren daar en warm weer (bij mij is het gras voor 99% nog bruin en iedere ochtend sta ik weer rillend te wachten voor de stoplichten).
Ja dat verkeer zal daar wel bijzonder zijn And so are you apperently :p
Tot snel een keer op Skype!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
